نو بهار است در آن کوش که خوش دل باشی

                که بسی گل بدمد باز و تو در گل باشی

                 چنگ در پرده همین می دهدت پند ولی

من نگویم که کنون با که نشین و چه بنوش

                که خود دانی اگر زیرک باشی

در چمن هر ورقی دفتر حالی دگرست

                حیف باشد که ز کار همه غافل باشی

گر چه راهیست  پر از بیم زما تا بر دوست

               رفتن آسان بود از واقف منزل باشی